STARY KREDENS KUCHENNY

            

         Od dłuższego czasu marzył mi się w kuchni, stary, biały kredens. Taki, jak pamiętam z dzieciństwa. Wypatrzyłam go u kuzynki w chlewiku. Należał do cioci mojego M i myślałam, że jest trochę starszy. Okazał się jednak z lat 50tych i w dodatku, przekonałam się, że nie cały jest drewniany. Prawda wyszła dopiero przy szlifowaniu. Pod warstwami farby, chyba z sześcioma, ukazała się na drzwiczkach płyta wiórowa. Masakra. Właściwie, to szkoda, że nie zrobiłam żadnych zdjęć przed i w trakcie, ale robiłam go w ciemnym dosyć garażu.

         Drzwiczki na koniec, trzeba było zaszpachlować. Całe szczęście blat okazał się drewniany, niezbyt piękny, ale zawsze to drewno. Nie jestem zbyt wprawną renowatorką, kredens był pierwszym większym meblem. Akryl nie chciał kryć różnych niedoskonałości i szpachla wyłaziła zażółcając farbę. W końcu skapitulowałam i użyłam farby alkidowej. Blat zaolejowałam dwukrotnie, a no koniec przetarłam woskiem. Wymieniłam gałki i szyby, bo jedna oryginalna pękła podczas demontażu. Trochę się spieszyłam, bo chciałam mieć kredens w kuchni przed świętami. Ma wiele niedoskonałości, ale w końcu to stary kredens, a nie nówka ze sklepu. jest bardzo pojemny i zmieściłam tam większość moich misek i talerzy.

Zapraszam do oglądania.