PRASKIE DZIECIĄTKO.

            Z ostatniej giełdy w Pruszczu wróciłam z przepięknym Praskim Dzieciątkiem.

         Porcelanowa figurka wysokości niewiele ponad 30 cm nie jest sygnowana.
 

1. Amerykańska figurka gipsowa z sanktuarium w Columbii z 1966 r.

         To już trzecia moja figurka Praskiego Dzieciątka
 

2. Plastikowe (celuloidowe) maleństwo 8 cm.

         Pierwsza to pamiątka po babci, która dostała ją w prezencie od córki z USA. Figurka miała piękną sukienkę, ale się zniszczyła. Drugą znalazłam w SH.
             W Pradze od prawie 400 lat czczona jest piękna, woskowa figurka przedstawiająca Jezusa jako dziecko. Początki figurki wywodzą się z Hiszpanii. Była w posiadaniu możnego rodu Manrique de Lara. Kiedy w 1556 roku hrabianka Maria Manrique de Lara wyszła za mąż za czeskiego szlachcica Vratislava z Pernsztejna, otrzymała w posagu Dzieciątko i przywiozła je do Pragi. W 1628 roku owdowiała córka Marii Polyxena z Lobkowic podarowała figurkę do kościoła karmelitów bosych.W czasie wojny trzydziestoletniej kościół został zrabowany i zniszczony. O. Cyryl z zakonu karmelitów w Pradze,  odnalazł zniszczoną figurkę i  otrzymał objawienie modlitwy do Cudownego Dzieciątka, z którą związane były szczególne łaski. Karmelici rozpowszechniają kult Praskiego Dzieciątka po całym świecie,  a drugim co do wielkości sanktuarium jest włoskie Arenzano koło Genui, założone przez św. Jana od Krzyża. 

       Kiedy zobaczyłam figurkę, bardzo mi się spodobała. Sprzedający miał wiele pięknych porcelanowych figurek, nie tylko sakralnych. Bez przekonania zapytałam o cenę. Kiedy mi ją podał, spytałam czy ze mnie żartuje. Odpowiedział, że absolutnie nie, wyprzedaje część towaru i chętnie mi ją w tej cenie odstąpi. A w dodatku pięknie mi ją zapakował. Czasem ma się szczęście. :)

SZKLANY ŚWIAT

               Pochwalę się ostatnimi szklanymi nabytkami.

Duży 42 cm, wazon z Huty Sudety, projektu Stefana Sadowskiego.

            Mały 19 cm, wazonik, jeszcze nic o nim nie wiem. Przypomina kwiat kalii

                   Po lewej owocarka Migdały z Ząbkowic.

                                 Paterka chyba niemiecka 

                    Mały świecznik zielony,  nie wiem skąd.

           Marzy mi się więcej szkła w kolorze niebieskim, zwłaszcza kobaltowego, i zielonym.  

KOCIE SPRAWKI

           Odkąd odszedł Prezes postanowiliśmy nie mieć już zwierząt. Zbytnio przeżywamy takie rozstania. Jednak koty postanowiły inaczej. I miesiąc temu Inka, tak po prostu przyprowadziła na nasz taras swoje kocięta.

           Wprowadziły się i nic sobie nie robią z tego, czy chcemy mieć koty czy nie. Formalnie Inka należy do naszych sąsiadów, więc jej kocięta też. Ona jednak twierdzi, że od przybytku głowa nie boli i lepiej jest mieć dwóch panów niż jednego. Obaj dadzą żarełko. 

              I znowu staliśmy się własnością kociej rodziny . Maluchy rosną i broją na całego. Przebiły mi basenik, obdrapały donice, obszarpały kwiatki, ale jakby co to one są niewiniątka.
 Nazwałam je Sól i Pieprz, choć jeszcze nie udało mi się określić płci.

          Sól  (albo Solinka) jest większa i puchata. Czasem łaskawie daje się głasknąć.  Pieprz jest bardzo nieufny i bardzo szybki. Mimo to dają mi wiele radości. Zwłaszcza kiedy staczają na tarasie "bratobójcze" ("siostrobójcze?) walki.  Czasem obrazki są rozczulające.

                I jak tu nie lubić tych małych potworów? ♥