"Chodzi lisek koło drogi", "Mam chusteczkę haftowaną", "Komórki do wynajęcia" , "Klasy" i mnóstwo innych. Do jednych potrzebne były rekwizyty, do innych nie. I o rekwizytach do jednej z gier chcę dziś powspominać.
Kto z Was grał w kulki? Kulki w zasadzie powinny być szklane, piękne kolorowe.
Gra, a właściwie różne gry z użyciem kulek były znane już w Starożytnym Rzymie, popularne w Średniowieczu i powszechne od XIX w.
 |
| kulki ze zbiorów Muzeum w Elblągu |
Wiele osób kolekcjonuje dziś kulki szklane. Ja zbieram w celach czysto dekoracyjnych, bo bardzo lubię, kiedy słońce przechodzi przez barwne szkło rzucając kolorowe smugi.
A jakie Wy pamiętacie zabawy z dzieciństwa, przechowujecie może jakieś rekwizyty z nimi związane?
W kulki nie grałam ale kupiłam sobie kiedyś jako dekoracje
OdpowiedzUsuńKulki są świetnym materiałem dekoracyjnym. Uwielbiam je w przezroczystych wazonach z wiosennymi kwiatami np. narcyzami :)
UsuńKulki posiadasz przepiękne, wyglądają jak zaczarowane kamyki. Mam taką jedną, zachowałam właśnie dla wspomnień no i też mi się podoba. Malutka, ale cieszy. :) Czasami pobawiłabym się jak dziecko. hehe Pozdrawiam. :
OdpowiedzUsuńFajnie jest tak sobie powspominać. :)
UsuńZadziwiam mnie zawsze przy wspomnieniach z dzieciństwa,jak doskonale sobie radziłyśmy:)))na wszystko znalazł się sposób:)))dzisiaj prawie wszystko można kupić i nikomu nie chce się wymyślać:)))ja bardzo lubiłam bawić się lalkami i do dzisiaj pamiętam jak robiłam mebelki z pudełek po makaronie:)))Pozdrawiam serdecznie:))
OdpowiedzUsuńAch Reniu, czasem myślę, że to moje zainteresowanie lalkami i miniaturkami dla nich wzięło się ze szkoły. Do dziś pamiętam wielka radość jaka sprawiła nam Pani na Pracach Ręcznych, ucząc nas robienia mebelków dla lalek z pudełeczek, kawałków drewna i szmatek. Nie potrzebne były drogie lalki, bo robiliśmy je sobie z żołędzi i kasztanów. Potrafiliśmy sobie zrobić prawie każdą zabawkę. Nasza kreatywność nie miała granic. Pozdrawiam serdecznie. ♥
UsuńKulki wyglądają magicznie. Pamiętam jak grałam w nie na świetlicy w szkole. Było to może z 10 lat temu?
OdpowiedzUsuńJak widać gra dobrze się trzyma, od starożytności do dziś ;)
UsuńPamiętam te szklane kulki, mieliśmy kilka takich w przedszkolu. Zawsze się o nie kłóciliśmy.
OdpowiedzUsuńA z zabaw pamiętam wszelkie berki, dwa ognie, berki, ciuciubabkę, raz-dwa-trzy baba Jaga patrzy i oczywiście chowanego.
Pozdrawiam
Niektóre zabawy przetrwały właśnie dzięki wychowawczyniom w przedszkolach czy na świetlicach. :)
Usuńkilka lat wstecz natknęłam się na przecudne
OdpowiedzUsuńzielone i niebieskie kulki - zatargałam ich
chyba z 2kg - by ułożyć w talerzykach na
parapecie - dłuuugo cieszyły oczyska właśnie
podczas słonecznych wędrówek po parapecie -
ale w trakcie remontu wiele drobiazgów albo
się pogubiło albo poniszczyło bezpowrotnie...
ja zawsze chętnie bawiłam się wersją z kamykami -
świetne ćwiczenie oka, dłoni i refleksu :)))
ostatnia fotka niczym z ujarzmionymi
OdpowiedzUsuńplanetami z zaginionej galaktyki ♥
lubię kule z bąbelkami, refleksami barw!
Właśnie dzięki tym walorom tak je lubię. Lubie też szklane koraliki różnej wielkości. Myślałam już o sesji lalkowej z wróżką i kryształową kulą ;)
UsuńO tak! Szklane kulki są fantastyczne.
OdpowiedzUsuńTeż tak myślę :)
UsuńJa również nie grałam w kulki, ale gdzieś takie kulki posiadam - kupione w późniejszym wieku, chyba miały służyć mi jako eksponat do rysowania. :-) Z dzieciństwa pozostały mi jakieś pojedyncze zabawki i gra planszowa Jaś i Małgosia. Lubiłam tę grę - nie tyle w nią grać, co rozkładać planszę, bo wtedy pokazywał się przestrzenny domek Baby Jagi - brałam jakieś małe ludziki i się bawiłam, że to ich domek :D
OdpowiedzUsuńTwoja gra przypomniała mi książeczki w trójwymiarowymi obrazkami. Pamiętam chatkę Baby Jagi z takiej książeczki. Jaś i Małgosia były na takich tekturkach, które się dały przesuwać i mogli wchodzić do domku.
Usuńhehe, jako dziecko bawiłam się w łażenie po drzewach, po krzakach, nie wiem, czego szukałyśmy z koleżanką, może chciałyśmy się schować przedświatem. Ale to były szczęśliwe czasy :-) Z kolegą graliśmy w piłkę. A kiedy nauczyłam się grać w karty to dziadek ze mną grał w tysiąca, hehe O teraz pograłam z dziećmi w Nemo, fajna zabawa Uściski serdeczne. :-)) Mam rehabilitację 4 tygodnie o 7.20, łoj ;-)
OdpowiedzUsuńOj było tych zabaw i gier. Nie nudziliśmy się :)
UsuńKulki posiadałam w celach wyłącznie estetycznych. Na podwórku bawiliśmy się przeważnie w wojnę, sklep albo dom, ewentualnie w popularne seriale. Grało się w klasy i, przede wszystkim, w gumę :) Ale jednak wolę grać na kompie :D
OdpowiedzUsuńOch ty dziecko ery komputerowej! Tamte zabawy umacniały więzi międzyludzkie, nawet jeśli się przy zabawie pokłóciliśmy, albo i gorzej ;) Na drugi dzień znów bawiliśmy się wspólnie. :)
UsuńDziecko? 17 lat miałam, jak pierwszy raz się wzięłam za granie :)
UsuńA jeszcze z przedszkola pamiętam głuchy telefon, starego niedźwiedzia, balonika, takie tam.
OdpowiedzUsuńByły różne zabawy. Do niektórych potrzebne były gadżety do innych nie. Pamiętam, że do gry w klasy potrzebne było "mydełko", płaski kamień lub odłupek cegły, ale prawdziwego szyku zadawała ta dziewczynka, której udało się zdobyć kawałek szkliwionego kafelka.
UsuńJa też mam potężną salaterkę kulek z różnych lat, ale aktualnie musiałam jak wiele innych fajnych rzeczy ją schować (kooooty).
OdpowiedzUsuńPamiętam kulki, kapsle, klasy, gumę i grę w wojnę ;-)
Nie licząc zabaw opartych na scenariuszach z popularnych seriali. "Czterej pancerni", "Janosik", czy "Niewolnica Isaura".
W zabawie w Czterech Pancernych byłam zwykle Lidką, a nikt nie chciał być Niemcem ;)
UsuńChoć nie grałam w kulki, to lubiłam się bawić tymi z łożysk, które tata przynosił z pracy. Bawiłam się za to we wszystkie wyżej wymienione zabawy. Obecnie kulki wciąż można znaleźć w butelkach japońskiej oranżady Ramune. :)
OdpowiedzUsuń