KLANINY

 

Jedna z leśnych dróżek wśród brzóz

         Klaniny to maleńka wieś zagubiona wśród Borów Tucholskich, na pograniczu Kociewia i Kaszub. Od pewnego czasu stała się miejscowością letniskową, ale przez długie lata zamieszkiwało ją niewiele ponad sto osób.  Od dzieciństwa jeździliśmy tam na grzyby, a od kilkunastu lat także nad niewielkie jeziorko. Tych jeziorek w okolicy jest chyba pięć czy sześć, nie wszystkie dostępne.  Tego lata  jeszcze nie byłam, pogoda w lipcu jest okropna i bardzo już tęsknię, za znajomymi drużkami, drzewami i jeziorem. Za zapachami, śpiewem ptaków i leśną ciszą. Zapraszam na krótką wędrówkę po lasach wokół Klanin.

 

Łany wrzosu pod koniec sierpnia

Ta sama droga w maju

Droga przez las

Czy jest coś piękniejszego

 niż piaszczysta droga

 kiedy pnie się pod górę

 ku słońcu

 aż po niebieski horyzont

albo spada w dół

 ku błękitom jeziora

Środkiem koleiny

 czepia się złoty rozchodnik

i po brzegach wrzos

między sine trawki

aż pod nogi brzozy

 białokorej się garnie

albo tej sosny siwoigłej

co  się nad drogą pochyla

Czasem dąb stary

dumnie straż

 przy niej trzyma

 albo biała kapliczka

skryta w jarzębinie

 czuwa nad podróżnymi

 co przez las wędrują

Czasem sarna przebiegnie

lub dzicza rodzina

przetnie drogę na ukos

i skrytej się w gąszczu

Żuk się mozolnie wspina

na zbocza kolein

dźwigając na swym

 grzbiecie złotą kulę słońca

 

macierzanka

ważka świtezianka

stuletnia chata

sklep

pas przeciwpożarowy

uciekła mi sarenka

na grzyby

to białe w dole to jezioro

brzózki na piskach

jezioro we wsi

brzozy nad jeziorem

widok na jezioro od strony lasu

kapliczka w Klaninach