KLANINY

 

Jedna z leśnych dróżek wśród brzóz

         Klaniny to maleńka wieś zagubiona wśród Borów Tucholskich, na pograniczu Kociewia i Kaszub. Od pewnego czasu stała się miejscowością letniskową, ale przez długie lata zamieszkiwało ją niewiele ponad sto osób.  Od dzieciństwa jeździliśmy tam na grzyby, a od kilkunastu lat także nad niewielkie jeziorko. Tych jeziorek w okolicy jest chyba pięć czy sześć, nie wszystkie dostępne.  Tego lata  jeszcze nie byłam, pogoda w lipcu jest okropna i bardzo już tęsknię, za znajomymi drużkami, drzewami i jeziorem. Za zapachami, śpiewem ptaków i leśną ciszą. Zapraszam na krótką wędrówkę po lasach wokół Klanin.

 

Łany wrzosu pod koniec sierpnia

Ta sama droga w maju

Droga przez las

Czy jest coś piękniejszego

 niż piaszczysta droga

 kiedy pnie się pod górę

 ku słońcu

 aż po niebieski horyzont

albo spada w dół

 ku błękitom jeziora

Środkiem koleiny

 czepia się złoty rozchodnik

i po brzegach wrzos

między sine trawki

aż pod nogi brzozy

 białokorej się garnie

albo tej sosny siwoigłej

co  się nad drogą pochyla

Czasem dąb stary

dumnie straż

 przy niej trzyma

 albo biała kapliczka

skryta w jarzębinie

 czuwa nad podróżnymi

 co przez las wędrują

Czasem sarna przebiegnie

lub dzicza rodzina

przetnie drogę na ukos

i skrytej się w gąszczu

Żuk się mozolnie wspina

na zbocza kolein

dźwigając na swym

 grzbiecie złotą kulę słońca

 

macierzanka

ważka świtezianka

stuletnia chata

sklep

pas przeciwpożarowy

uciekła mi sarenka

na grzyby

to białe w dole to jezioro

brzózki na piskach

jezioro we wsi

brzozy nad jeziorem

widok na jezioro od strony lasu

kapliczka w Klaninach

MORZE, SZUMIĄCE, KOŁYSZĄCE SZUMEM FAL ...

         Pogoda dziś wcale nie wakacyjne i nie zachęcająca do wyjazdu nad morze. No chyba, że ktoś lubi wysokie fale i bursztyny. Tylko, zamiast bikini, trzeba wziąć sztormiak i wodery. Ale co kto lubi.

         Moja plaża mieści się jak zwykle w werandzie. Deszcz i wiatr jej nie zaszkodzą.

         Oto zapowiadana morska aranżacja na listopad, tfu, na lipiec.

         Wykorzystałam bardzo skromne środki. Jak zrobić koło ratunkowe, pisałam w poprzednim poście. Teraz pokażę kilka prościutkich w wykonaniu morskich ozdób

Morze w butelce. Butelka po płynie do kąpieli. Sól morska gruboziarnista, sól niebieska do kąpieli, kilka malutkich muszelek. . Zamiast butelki można użyć ładnego słoiczka.

Świecznik z kapitańskiej kajuty, podpatrzyłam w książce z serii DIY.  Z tym, że nie malowałam butelki na niebiesko, tylko użyłam oryginalnie niebieskiej. Świeczka nie powinna być nowa, tylko raczej jej nadpalona resztka .

Kiedyś udało mi się w SH kupić rybki z balsy, niestety zostały mi już tylko trzy. 

Posłużyły do ozdobienia starych butelek z zielonawego szkła. W jednej znajdują się także szklane kulki. Wyciągam je każdorazowo z butelek po alkoholu .  

         Jedna rybka ozdabia resztkę starej lampy naftowej. To zamiast latarni morskiej, ale przymierzam się do jej zrobienia .

Wykorzystałam też muszle, które kiedyś zbierałam, perły i bursztyny. 

Niebieskie i zielonkawe szkło. I wspomnianą już wcześniej sól.

Teraz brakuje tylko latarni i mewy. Jak zrobić latarnię już wiem, z mewą gorzej. Może ktoś podpowie.  Pozdrawiam wszystkich serdecznie z nad morza.  ( Tak naprawdę to do morza jest w prostej linii z 50 km).

AHOJ PRZYGODO!

         Nareszcie mamy wakacje. Jedni wyjadą na zasłużony urlop, a inni, jak w tym dowcipie, położą śledzia przed wentylatorem. Ze względu na brak urlopu mojego M należę do tej drugiej kategorii. Mogę liczyć co najwyżej na weekendowy wypad nad morze. Ale czemu nie stworzyć sobie morskiego klimatu w domu? Oczywiście już bez żartów ze śledziem. Można przecież zrobić  wakacyjną, morska aranżację jakiegoś kącika.

         Chcę Wam zaproponować małe DIY. Wianek nietypowy, bo w formie koła ratunkowego.

         Mój wianek wyglądał kiedyś tak. Zrobiony jest z siana.

        Oczywiście można wykorzystać każdą podstawę wianka np. ze styropianu.

Będziemy potrzebować:

podstawę wianka dowolną,

wstążkę białą i granatową  szerokości 3 cm

grube, granatowe sznurowadło, lub sznurek długości półtora obwodu wianka

małe muszelki

igłę, nici, szpilki, nożyczki,

klej na gorąco,

Najpierw owijamy wianek białą wstążką. Następnie odmierzamy cztery kawałki wstążki granatowej tak, aby zrobić obejmę wianka  + mały zapas na tunelik do sznurka i zakładkę do sklejenia. Wstążkę składamy na pól i przeszywamy u góry tak aby powstał tunelik. Kiedy mamy już cztery tak zrobione kawałki przyklejamy do wianka  w równych odstępach, na krzyż. Przeciągamy sznurek przez tuneliki, zaczynamy od góry. Po przeciągnięciu przez pierwszy tunelik z każdej strony zawiązujemy supełek, żeby sznurek się nie przesuwał, następnie odmierzamy fragment sznurka do następnego tunelika dając lekki zapas, wiążemy supełek przeciągamy i wiążemy supełek. Z drugiej strony tak samo.  Po przeciągnięciu przez ostatni tunelik związujemy końce sznurka i obcinamy nadmiar.

         Koło  ratunkowe ozdabiamy przyklejając małe muszelki. I nasz wianek gotowy.

         Mój posłuży do zrobienia aranżacji, którą zobaczycie w następnym  poście.

         Życzę wszystkim wesołych wakacji i udanych urlopów!